25 jaar geleden had mijn papa een Groenendaler genaamd Noushka met haar ging hij naar de hondenschool, daar deed ze het supper goed op haar 9 maanden deed ze haar brevet en slaagde ze met glans. En één jaar laten mocht hij met haar naar de beker van Belgie in prog.1.
Jammer genoeg werd ze ziek en werd ze veel te vroeg van ons weggenomen. Papa had op dat ogenblik geen hond om op terug te vallen, zo dus werd dat verdriet moeilijk te verwerken en werd er gestopt met hondenschool, gehoorzaamheid en wedstrijden.
Honden zijn er wel altijd in ons leven geweest maar enkel om thuis voor de kachel te gaan liggen. Maar je beste vrienden moeten we altijd ooit laten gaan. En ik wou terug een hond en die heb ik gekregen, een Golden retriever. Daar moest mee naar de hondenschool.
Papa dacht ik te jong was dus hij ging ermee naar de hondenschool. Na al die jaren werd er terug van de hobby geproefd en laaide de passie helemaal op.
Het leek erop dat het rouwproces na al die jaren voorbij was.
Maar eens een belgje altijd een belgje het gemis naar een groenendaler werd groter en groter.
In december 2007 zijn we een Groenendaler reutje gaan halen genaamd Shadow. Hij deed het supper op de hondenschool en ik ging steeds mee kijken hoe ze het deden. Maar met het gevolg dat ik dat ook wel zag zitten en ook een hond wou om met te werken.
Ik kreeg een hond op 1 voorwaarden... dat het een groenendaler zou zijn. Omdat papa dacht dat ik het toch snel zou beu worden en als dit het geval zou zijn dan kon hij ermee verder werken. En zo gezegt zo gedaan, in mei 2008 zijn we een teefje gaan halen genaamd Skyla.
Ook skyla deed het supper op de hondenschool. Ik ben supper blij dan ik van mijn ouders de sport en het ras heb mogen kennen en ik zeg nu al, eens een belgje altijd een belgje.
En dit is dus eigenlijk het begin van alles om zo een gelegenheidsfokker te worden om zo verder mooie, werklustige groenendalers verder te brengen die niet enkel geschikt zijn als gezinshond maar ook voor de sport oa. Gehoorzaamheid, agilily, flyball enz... Wij zien een hond niet zomaar als een hond maar als een gift of the nature(geschenk van de natuur) met zijn eigen emoties, gevoelens en karakter dat we zoveel mogenlijk respecteren. Er word elke dag met gewerkt en ze zijn onze beste vrienden.
Een hond heeft eigenlijk maar één nadeel, en dat is dat zijn leven tekort is.